Deklination zu «sānctus a um»

Deklination zu «sānctus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	sancte
Adverb Komparativ	sanctius
Adverb Superlativ	sanctissime, sanctissume

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	sanct‑us	sanct‑a	sanct‑um
Gen. Sg.	sanct‑i	sanct‑ae	sanct‑i
Dat. Sg.	sanct‑o	sanct‑ae	sanct‑o
Akk. Sg.	sanct‑um	sanct‑am	sanct‑um
Abl. Sg.	sanct‑o	sanct‑a	sanct‑o
Vok. Sg.	sanct‑e
Nom. Pl.	sanct‑i	sanct‑ae	sanct‑a
Gen. Pl.	sanct‑orum	sanct‑arum	sanct‑orum
Dat. Pl.	sanct‑is	sanct‑is	sanct‑is
Akk. Pl.	sanct‑os	sanct‑as	sanct‑a
Abl. Pl.	sanct‑is	sanct‑is	sanct‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	sanct‑ior	sanct‑ior	sanct‑ius
Gen. Sg.	sanct‑ior‑is	sanct‑ior‑is	sanct‑ior‑is
Dat. Sg.	sanct‑ior‑i	sanct‑ior‑i	sanct‑ior‑i
Akk. Sg.	sanct‑ior‑em	sanct‑ior‑em	sanct‑ius
Abl. Sg.	sanct‑ior‑e	sanct‑ior‑e	sanct‑ior‑e
Nom. Pl.	sanct‑ior‑es	sanct‑ior‑es	sanct‑ior‑a
Gen. Pl.	sanct‑ior‑um	sanct‑ior‑um	sanct‑ior‑um
Dat. Pl.	sanct‑ior‑ibus	sanct‑ior‑ibus	sanct‑ior‑ibus
Akk. Pl.	sanct‑ior‑es	sanct‑ior‑es	sanct‑ior‑a
Abl. Pl.	sanct‑ior‑ibus	sanct‑ior‑ibus	sanct‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	sanct‑issim‑us	sanct‑issim‑a	sanct‑issim‑um
Gen. Sg.	sanct‑issim‑i	sanct‑issim‑ae	sanct‑issim‑i
Dat. Sg.	sanct‑issim‑o	sanct‑issim‑ae	sanct‑issim‑o
Akk. Sg.	sanct‑issim‑um	sanct‑issim‑am	sanct‑issim‑um
Abl. Sg.	sanct‑issim‑o	sanct‑issim‑a	sanct‑issim‑o
Nom. Pl.	sanct‑issim‑i	sanct‑issim‑ae	sanct‑issim‑a
Gen. Pl.	sanct‑issim‑orum	sanct‑issim‑arum	sanct‑issim‑orum
Dat. Pl.	sanct‑issim‑is	sanct‑issim‑is	sanct‑issim‑is
Akk. Pl.	sanct‑issim‑os	sanct‑issim‑as	sanct‑issim‑a
Abl. Pl.	sanct‑issim‑is	sanct‑issim‑is	sanct‑issim‑is