Konjugation zu «praetermeāre, praetermeō,-,-»

Konjugation zu «praetermeāre, praetermeō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
praeterme‑o
praeterme‑e‑m
praetermea‑ba‑m
praetermea‑re‑m
praetermea‑b‑o
2. Pers. Sg.
praetermea‑s
praeterme‑e‑s
praetermea‑ba‑s
praetermea‑re‑s
praetermea‑bi‑s
3. Pers. Sg.
praetermea‑t
praeterme‑e‑t
praetermea‑ba‑t
praetermea‑re‑t
praetermea‑bi‑t
1. Pers. Pl.
praetermea‑mus
praeterme‑e‑mus
praetermea‑ba‑mus
praetermea‑re‑mus
praetermea‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
praetermea‑tis
praeterme‑e‑tis
praetermea‑ba‑tis
praetermea‑re‑tis
praetermea‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
praetermea‑nt
praeterme‑e‑nt
praetermea‑ba‑nt
praetermea‑re‑nt
praetermea‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
praetermeans praetermeantis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
praetermea‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
praetermea‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
praetermea
praetermea‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
praetermeare
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
praetermeans
praetermeans
praetermeans
Gen. Sg.
praetermeant‑is
praetermeant‑is
praetermeant‑is
Dat. Sg.
praetermeant‑i
praetermeant‑i
praetermeant‑i
Akk. Sg.
praetermeant‑em
praetermeant‑em
praetermeans
Abl. Sg.
praetermeant‑e
praetermeant‑e
praetermeant‑e
Nom. Pl.
praetermeant‑es
praetermeant‑es
praetermeant‑ia
Gen. Pl.
praetermeant‑ium
praetermeant‑ium
praetermeant‑ium
Dat. Pl.
praetermeant‑ibus
praetermeant‑ibus
praetermeant‑ibus
Akk. Pl.
praetermeant‑es, praetermeant‑is
praetermeant‑es, praetermeant‑is
praetermeant‑ia
Abl. Pl.
praetermeant‑ibus
praetermeant‑ibus
praetermeant‑ibus

Gerundium

Gen.
praetermea‑ndi
Dat.
praetermea‑ndo
Akk.
praetermea‑ndum
Abl.
praetermea‑ndo