Konjugation zu «plectī, plector,-»

Konjugation zu «plectī, plector,-»

Präsensstamm

Präs. Ind. Präs. Konj. Imperf. Ind. Imperf. Konj. Fut. I Ind.
1. Pers. Sg.
plect‑or
plect‑a‑r
plect‑eba‑r
plecte‑re‑r
plect‑a‑r
2. Pers. Sg.
plecte‑ris, plecte‑re
plect‑a‑ris, plect‑a‑re
plect‑eba‑ris, plect‑eba‑re
plecte‑re‑ris, plecte‑re‑re
plect‑e‑ris, plect‑e‑re
3. Pers. Sg.
plect‑i‑tur
plect‑a‑tur
plect‑eba‑tur
plecte‑re‑tur
plect‑e‑tur
1. Pers. Pl.
plect‑i‑mur
plect‑a‑mur
plect‑eba‑mur
plecte‑re‑mur
plect‑e‑mur
2. Pers. Pl.
plect‑i‑mini
plect‑a‑mini
plect‑eba‑mini
plecte‑re‑mini
plect‑e‑mini
3. Pers. Pl.
plect‑u‑ntur
plect‑a‑ntur
plect‑eba‑ntur
plecte‑re‑ntur
plect‑e‑ntur

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs.
plectens plectentis
Part. Fut.
Part. Perf.
Gerundium
plecte‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
plecte‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
plecte‑re
plecti‑mini
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Infinitiv Präs.
plecti
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
plectens
plectens
plectens
Gen. Sg.
plectent‑is
plectent‑is
plectent‑is
Dat. Sg.
plectent‑i
plectent‑i
plectent‑i
Akk. Sg.
plectent‑em
plectent‑em
plectens
Abl. Sg.
plectent‑e
plectent‑e
plectent‑e
Nom. Pl.
plectent‑es
plectent‑es
plectent‑ia
Gen. Pl.
plectent‑ium
plectent‑ium
plectent‑ium
Dat. Pl.
plectent‑ibus
plectent‑ibus
plectent‑ibus
Akk. Pl.
plectent‑es, plectent‑is
plectent‑es, plectent‑is
plectent‑ia
Abl. Pl.
plectent‑ibus
plectent‑ibus
plectent‑ibus

Gerundium

Gen.
plecte‑ndi
Dat.
plecte‑ndo
Akk.
plecte‑ndum
Abl.
plecte‑ndo