Konjugation zu «iūdicāre, iūdicō, iūdicāvī, iūdicātum»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	iudic‑o	iudic‑e‑m	iudica‑ba‑m	iudica‑re‑m	iudica‑b‑o
2. Pers. Sg.	iudica‑s	iudic‑e‑s	iudica‑ba‑s	iudica‑re‑s	iudica‑bi‑s
3. Pers. Sg.	iudica‑t	iudic‑e‑t	iudica‑ba‑t	iudica‑re‑t	iudica‑bi‑t
1. Pers. Pl.	iudica‑mus	iudic‑e‑mus	iudica‑ba‑mus	iudica‑re‑mus	iudica‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	iudica‑tis	iudic‑e‑tis	iudica‑ba‑tis	iudica‑re‑tis	iudica‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	iudica‑nt	iudic‑e‑nt	iudica‑ba‑nt	iudica‑re‑nt	iudica‑bu‑nt

	Präs. Ind. Pass.	Präs. Konj. Pass.	Imperf. Ind. Pass.	Imperf. Konj. Pass.	Fut. I Ind. Pass.
1. Pers. Sg.	iudic‑or	iudic‑e‑r	iudica‑ba‑r	iudica‑re‑r	iudica‑b‑or
2. Pers. Sg.	iudica‑ris	iudic‑e‑ris, iudic‑e‑re	iudica‑ba‑ris, iudica‑ba‑re	iudica‑re‑ris, iudica‑re‑re	iudica‑be‑ris, iudica‑be‑re
3. Pers. Sg.	iudica‑tur	iudic‑e‑tur	iudica‑ba‑tur	iudica‑re‑tur	iudica‑bi‑tur
1. Pers. Pl.	iudica‑mur	iudic‑e‑mur	iudica‑ba‑mur	iudica‑re‑mur	iudica‑bi‑mur
2. Pers. Pl.	iudica‑mini	iudic‑e‑mini	iudica‑ba‑mini	iudica‑re‑mini	iudica‑bi‑mini
3. Pers. Pl.	iudica‑ntur	iudic‑e‑ntur	iudica‑ba‑ntur	iudica‑re‑ntur	iudica‑bu‑ntur

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	iudicav‑i	iudicav‑eri‑m	iudicav‑era‑m	iudicav‑isse‑m, iudicassem	iudicav‑ero
2. Pers. Sg.	iudicav‑isti	iudicav‑eri‑s	iudicav‑era‑s	iudicav‑isse‑s	iudicav‑eris
3. Pers. Sg.	iudicav‑it	iudicav‑eri‑t	iudicav‑era‑t	iudicav‑isse‑t	iudicav‑erit, iudicassit
1. Pers. Pl.	iudicav‑imus	iudicav‑eri‑mus	iudicav‑era‑mus	iudicav‑isse‑mus	iudicav‑erimus
2. Pers. Pl.	iudicav‑istis	iudicav‑eri‑tis	iudicav‑era‑tis	iudicav‑isse‑tis	iudicav‑eritis
3. Pers. Pl.	iudicav‑erunt, iudicav‑ere	iudicav‑eri‑nt	iudicav‑era‑nt	iudicav‑isse‑nt	iudicav‑erint

	Perf. Ind. Pass.	Perf. Konj. Pass.	Plusquamperf. Ind. Pass.	Plusquamperf. Konj. Pass.	Fut. II Ind. Pass.
1. Pers. Sg.	iudicat‑us sum	iudicat‑us sim	iudicat‑us eram	iudicat‑us essem	iudicat‑us ero
2. Pers. Sg.	iudicat‑us es	iudicat‑us sis	iudicat‑us eras	iudicat‑us esses	iudicat‑us eris
3. Pers. Sg.	iudicat‑us est	iudicat‑us sit	iudicat‑us erat	iudicat‑us esset	iudicat‑us erit
1. Pers. Pl.	iudicat‑i sumus	iudicat‑i simus	iudicat‑i eramus	iudicat‑i essemus	iudicat‑i erimus
2. Pers. Pl.	iudicat‑i estis	iudicat‑i sitis	iudicat‑i eratis	iudicat‑i essetis	iudicat‑i eritis
3. Pers. Pl.	iudicat‑i sunt	iudicat‑i sint	iudicat‑i erant	iudicat‑i essent	iudicat‑i erunt