Deklination zu «indemnātus a um»

Deklination zu «indemnātus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
indemnat‑e
Adverb Komparativ
indemnat‑ius
Adverb Superlativ
indemnat‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indemnat‑us, indamnatus
indemnat‑a
indemnat‑um
Gen. Sg.
indemnat‑i
indemnat‑ae
indemnat‑i
Dat. Sg.
indemnat‑o
indemnat‑ae
indemnat‑o
Akk. Sg.
indemnat‑um
indemnat‑am
indemnat‑um
Abl. Sg.
indemnat‑o
indemnat‑a
indemnat‑o
Nom. Pl.
indemnat‑i
indemnat‑ae
indemnat‑a
Gen. Pl.
indemnat‑orum
indemnat‑arum
indemnat‑orum
Dat. Pl.
indemnat‑is
indemnat‑is
indemnat‑is
Akk. Pl.
indemnat‑os
indemnat‑as
indemnat‑a
Abl. Pl.
indemnat‑is
indemnat‑is
indemnat‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indemnat‑ior
indemnat‑ior
indemnat‑ius
Gen. Sg.
indemnat‑ior‑is
indemnat‑ior‑is
indemnat‑ior‑is
Dat. Sg.
indemnat‑ior‑i
indemnat‑ior‑i
indemnat‑ior‑i
Akk. Sg.
indemnat‑ior‑em
indemnat‑ior‑em
indemnat‑ius
Abl. Sg.
indemnat‑ior‑e
indemnat‑ior‑e
indemnat‑ior‑e
Nom. Pl.
indemnat‑ior‑es
indemnat‑ior‑es
indemnat‑ior‑a
Gen. Pl.
indemnat‑ior‑um
indemnat‑ior‑um
indemnat‑ior‑um
Dat. Pl.
indemnat‑ior‑ibus
indemnat‑ior‑ibus
indemnat‑ior‑ibus
Akk. Pl.
indemnat‑ior‑es
indemnat‑ior‑es
indemnat‑ior‑a
Abl. Pl.
indemnat‑ior‑ibus
indemnat‑ior‑ibus
indemnat‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indemnat‑issim‑us
indemnat‑issim‑a
indemnat‑issim‑um
Gen. Sg.
indemnat‑issim‑i
indemnat‑issim‑ae
indemnat‑issim‑i
Dat. Sg.
indemnat‑issim‑o
indemnat‑issim‑ae
indemnat‑issim‑o
Akk. Sg.
indemnat‑issim‑um
indemnat‑issim‑am
indemnat‑issim‑um
Abl. Sg.
indemnat‑issim‑o
indemnat‑issim‑a
indemnat‑issim‑o
Nom. Pl.
indemnat‑issim‑i
indemnat‑issim‑ae
indemnat‑issim‑a
Gen. Pl.
indemnat‑issim‑orum
indemnat‑issim‑arum
indemnat‑issim‑orum
Dat. Pl.
indemnat‑issim‑is
indemnat‑issim‑is
indemnat‑issim‑is
Akk. Pl.
indemnat‑issim‑os
indemnat‑issim‑as
indemnat‑issim‑a
Abl. Pl.
indemnat‑issim‑is
indemnat‑issim‑is
indemnat‑issim‑is