Deklination zu «oboediēns oboedientis»

Deklination zu «oboediēns oboedientis»

Adverbien

Adverb Positiv
oboedienter
Adverb Komparativ
Adverb Superlativ

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
oboediens, obediens
oboediens, obediens
oboediens, obediens
Gen. Sg.
oboedient‑is
oboedient‑is
oboedient‑is
Dat. Sg.
oboedient‑i
oboedient‑i
oboedient‑i
Akk. Sg.
oboedient‑em
oboedient‑em
oboediens
Abl. Sg.
oboedient‑i
oboedient‑i
oboedient‑i
Nom. Pl.
oboedient‑es
oboedient‑es
oboedient‑ia
Gen. Pl.
oboedient‑ium
oboedient‑ium
oboedient‑ium
Dat. Pl.
oboedient‑ibus
oboedient‑ibus
oboedient‑ibus
Akk. Pl.
oboedient‑es, oboedient‑is
oboedient‑es, oboedient‑is
oboedient‑ia
Abl. Pl.
oboedient‑ibus
oboedient‑ibus
oboedient‑ibus