Deklination zu «oboediēns oboedientis»

Deklination zu «oboediēns oboedientis»

Adverbien

Adverb Positiv	oboedienter
Adverb Komparativ
Adverb Superlativ

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	oboediens, obediens	oboediens, obediens	oboediens, obediens
Gen. Sg.	oboedient‑is	oboedient‑is	oboedient‑is
Dat. Sg.	oboedient‑i	oboedient‑i	oboedient‑i
Akk. Sg.	oboedient‑em	oboedient‑em	oboediens
Abl. Sg.	oboedient‑i	oboedient‑i	oboedient‑i
Nom. Pl.	oboedient‑es	oboedient‑es	oboedient‑ia
Gen. Pl.	oboedient‑ium	oboedient‑ium	oboedient‑ium
Dat. Pl.	oboedient‑ibus	oboedient‑ibus	oboedient‑ibus
Akk. Pl.	oboedient‑es, oboedient‑is	oboedient‑es, oboedient‑is	oboedient‑ia
Abl. Pl.	oboedient‑ibus	oboedient‑ibus	oboedient‑ibus