Deklination zu «mūnificus a um»

Deklination zu «mūnificus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
munifice
Adverb Komparativ
munificentius
Adverb Superlativ
munificent‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
munific‑us
munific‑a
munific‑um
Gen. Sg.
munific‑i
munific‑ae
munific‑i
Dat. Sg.
munific‑o
munific‑ae
munific‑o
Akk. Sg.
munific‑um
munific‑am
munific‑um
Abl. Sg.
munific‑o
munific‑a
munific‑o
Nom. Pl.
munific‑i
munific‑ae
munific‑a
Gen. Pl.
munific‑orum
munific‑arum
munific‑orum
Dat. Pl.
munific‑is
munific‑is
munific‑is
Akk. Pl.
munific‑os
munific‑as
munific‑a
Abl. Pl.
munific‑is
munific‑is
munific‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
munificentior, munificior
munificentior
munificentius
Gen. Sg.
munificentior‑is
munificentior‑is
munificentior‑is
Dat. Sg.
munificentior‑i
munificentior‑i
munificentior‑i
Akk. Sg.
munificentior‑em
munificentior‑em
munificentius
Abl. Sg.
munificentior‑e
munificentior‑e
munificentior‑e
Nom. Pl.
munificentior‑es
munificentior‑es
munificentior‑a
Gen. Pl.
munificentior‑um
munificentior‑um
munificentior‑um
Dat. Pl.
munificentior‑ibus
munificentior‑ibus
munificentior‑ibus
Akk. Pl.
munificentior‑es
munificentior‑es
munificentior‑a
Abl. Pl.
munificentior‑ibus
munificentior‑ibus
munificentior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
munificentissim‑us
munificentissim‑a
munificentissim‑um
Gen. Sg.
munificentissim‑i
munificentissim‑ae
munificentissim‑i
Dat. Sg.
munificentissim‑o
munificentissim‑ae
munificentissim‑o
Akk. Sg.
munificentissim‑um
munificentissim‑am
munificentissim‑um
Abl. Sg.
munificentissim‑o
munificentissim‑a
munificentissim‑o
Nom. Pl.
munificentissim‑i
munificentissim‑ae
munificentissim‑a
Gen. Pl.
munificentissim‑orum
munificentissim‑arum
munificentissim‑orum
Dat. Pl.
munificentissim‑is
munificentissim‑is
munificentissim‑is
Akk. Pl.
munificentissim‑os
munificentissim‑as
munificentissim‑a
Abl. Pl.
munificentissim‑is
munificentissim‑is
munificentissim‑is