Konjugation zu «lucrifierī, lucrifiō,-,-»

Konjugation zu «lucrifierī, lucrifiō,-,-»

Präsensstamm

Präs. Ind. Präs. Konj. Imperf. Ind. Imperf. Konj. Fut. I Ind.
1. Pers. Sg.
lucrifi‑o
lucrifi‑a‑m
lucrifi‑eba‑m
lucrifi‑e‑re‑m
lucrifi‑a‑m
2. Pers. Sg.
lucrifi‑s
lucrifi‑a‑s
lucrifi‑eba‑s
lucrifi‑e‑re‑s
lucrifi‑e‑s
3. Pers. Sg.
lucrifi‑t
lucrifi‑a‑t
lucrifi‑eba‑t
lucrifi‑e‑re‑t
lucrifi‑e‑t
1. Pers. Pl.
lucrifi‑mus
lucrifi‑a‑mus
lucrifi‑eba‑mus
lucrifi‑e‑re‑mus
lucrifi‑e‑mus
2. Pers. Pl.
lucrifi‑tis
lucrifi‑a‑tis
lucrifi‑eba‑tis
lucrifi‑e‑re‑tis
lucrifi‑e‑tis
3. Pers. Pl.
lucrifi‑u‑nt
lucrifi‑a‑nt
lucrifi‑eba‑nt
lucrifi‑e‑re‑nt
lucrifi‑e‑nt

Perfektstamm

Perf. Ind. Perf. Konj. Plusquamperf. Ind. Plusquamperf. Konj. Fut. II Ind.
1. Pers. Sg.
lucrifact‑us sum
lucrifact‑us sim
lucrifact‑us eram
lucrifact‑us essem
lucrifact‑us ero
2. Pers. Sg.
lucrifact‑us es
lucrifact‑us sis
lucrifact‑us eras
lucrifact‑us esses
lucrifact‑us eris
3. Pers. Sg.
lucrifact‑us est
lucrifact‑us sit
lucrifact‑us erat
lucrifact‑us esset
lucrifact‑us erit
1. Pers. Pl.
lucrifact‑i sumus
lucrifact‑i simus
lucrifact‑i eramus
lucrifact‑i essemus
lucrifact‑i erimus
2. Pers. Pl.
lucrifact‑i estis
lucrifact‑i sitis
lucrifact‑i eratis
lucrifact‑i essetis
lucrifact‑i eritis
3. Pers. Pl.
lucrifact‑i sunt
lucrifact‑i sint
lucrifact‑i erant
lucrifact‑i essent
lucrifact‑i erunt

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
lucrifi, lucrifiere
lucrifite
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Infinitiv Präs.
lucrifieri
Infinitiv Perf.
lucrifact‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse
Infinitiv Fut.
lucrifactur‑um ‑am ‑um ‑os ‑as ‑a esse, lucrifore