Konjugation zu «invalēscere, invalēscō, invaluī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	invalesc‑o	invalesc‑a‑m	invalesc‑eba‑m	invalesce‑re‑m	invalesc‑a‑m
2. Pers. Sg.	invalesc‑i‑s	invalesc‑a‑s	invalesc‑eba‑s	invalesce‑re‑s	invalesc‑e‑s
3. Pers. Sg.	invalesc‑i‑t	invalesc‑a‑t	invalesc‑eba‑t	invalesce‑re‑t	invalesc‑e‑t
1. Pers. Pl.	invalesc‑i‑mus	invalesc‑a‑mus	invalesc‑eba‑mus	invalesce‑re‑mus	invalesc‑e‑mus
2. Pers. Pl.	invalesc‑i‑tis	invalesc‑a‑tis	invalesc‑eba‑tis	invalesce‑re‑tis	invalesc‑e‑tis
3. Pers. Pl.	invalesc‑u‑nt	invalesc‑a‑nt	invalesc‑eba‑nt	invalesce‑re‑nt	invalesc‑e‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	invalu‑i	invalu‑eri‑m	invalu‑era‑m	invalu‑isse‑m	invalu‑ero
2. Pers. Sg.	invalu‑isti	invalu‑eri‑s	invalu‑era‑s	invalu‑isse‑s	invalu‑eris
3. Pers. Sg.	invalu‑it	invalu‑eri‑t	invalu‑era‑t	invalu‑isse‑t	invalu‑erit
1. Pers. Pl.	invalu‑imus	invalu‑eri‑mus	invalu‑era‑mus	invalu‑isse‑mus	invalu‑erimus
2. Pers. Pl.	invalu‑istis	invalu‑eri‑tis	invalu‑era‑tis	invalu‑isse‑tis	invalu‑eritis
3. Pers. Pl.	invalu‑erunt, invalu‑ere	invalu‑eri‑nt	invalu‑era‑nt	invalu‑isse‑nt	invalu‑erint

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	invalescens	invalescens	invalescens
Gen. Sg.	invalescent‑is	invalescent‑is	invalescent‑is
Dat. Sg.	invalescent‑i	invalescent‑i	invalescent‑i
Akk. Sg.	invalescent‑em	invalescent‑em	invalescens
Abl. Sg.	invalescent‑e, invalente	invalescent‑e, invalente	invalescent‑e, invalente
Nom. Pl.	invalescent‑es	invalescent‑es	invalescent‑ia
Gen. Pl.	invalescent‑ium	invalescent‑ium	invalescent‑ium
Dat. Pl.	invalescent‑ibus	invalescent‑ibus	invalescent‑ibus
Akk. Pl.	invalescent‑es, invalescent‑is	invalescent‑es, invalescent‑is	invalescent‑ia
Abl. Pl.	invalescent‑ibus	invalescent‑ibus	invalescent‑ibus