Deklination zu «īnsolitus a um»

Deklination zu «īnsolitus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
insolite
Adverb Komparativ
Adverb Superlativ

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
insolit‑us
insolit‑a
insolit‑um
Gen. Sg.
insolit‑i
insolit‑ae
insolit‑i
Dat. Sg.
insolit‑o
insolit‑ae
insolit‑o
Akk. Sg.
insolit‑um
insolit‑am
insolit‑um
Abl. Sg.
insolit‑o
insolit‑a
insolit‑o
Nom. Pl.
insolit‑i
insolit‑ae
insolit‑a
Gen. Pl.
insolit‑orum
insolit‑arum
insolit‑orum
Dat. Pl.
insolit‑is
insolit‑is
insolit‑is
Akk. Pl.
insolit‑os
insolit‑as
insolit‑a
Abl. Pl.
insolit‑is
insolit‑is
insolit‑is