Deklination zu «improbus a um»

Deklination zu «improbus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
improbe
Adverb Komparativ
improb‑ius
Adverb Superlativ
improb‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
improb‑us
improb‑a
improb‑um
Gen. Sg.
improb‑i
improb‑ae
improb‑i
Dat. Sg.
improb‑o
improb‑ae
improb‑o
Akk. Sg.
improb‑um
improb‑am
improb‑um
Abl. Sg.
improb‑o
improb‑a
improb‑o
Vok. Sg.
improb‑e
Nom. Pl.
improb‑i
improb‑ae
improb‑a
Gen. Pl.
improb‑orum
improb‑arum
improb‑orum
Dat. Pl.
improb‑is
improb‑is
improb‑is
Akk. Pl.
improb‑os
improb‑as
improb‑a
Abl. Pl.
improb‑is
improb‑is
improb‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
improb‑ior
improb‑ior
improb‑ius
Gen. Sg.
improb‑ior‑is
improb‑ior‑is
improb‑ior‑is
Dat. Sg.
improb‑ior‑i
improb‑ior‑i
improb‑ior‑i
Akk. Sg.
improb‑ior‑em
improb‑ior‑em
improb‑ius
Abl. Sg.
improb‑ior‑e
improb‑ior‑e
improb‑ior‑e
Nom. Pl.
improb‑ior‑es
improb‑ior‑es
improb‑ior‑a
Gen. Pl.
improb‑ior‑um
improb‑ior‑um
improb‑ior‑um
Dat. Pl.
improb‑ior‑ibus
improb‑ior‑ibus
improb‑ior‑ibus
Akk. Pl.
improb‑ior‑es
improb‑ior‑es
improb‑ior‑a
Abl. Pl.
improb‑ior‑ibus
improb‑ior‑ibus
improb‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
improb‑issim‑us
improb‑issim‑a
improb‑issim‑um, improbissumum
Gen. Sg.
improb‑issim‑i
improb‑issim‑ae
improb‑issim‑i
Dat. Sg.
improb‑issim‑o
improb‑issim‑ae
improb‑issim‑o, improbissumo
Akk. Sg.
improb‑issim‑um
improb‑issim‑am
improb‑issim‑um
Abl. Sg.
improb‑issim‑o
improb‑issim‑a
improb‑issim‑o
Nom. Pl.
improb‑issim‑i
improb‑issim‑ae
improb‑issim‑a
Gen. Pl.
improb‑issim‑orum
improb‑issim‑arum
improb‑issim‑orum
Dat. Pl.
improb‑issim‑is
improb‑issim‑is
improb‑issim‑is
Akk. Pl.
improb‑issim‑os
improb‑issim‑as
improb‑issim‑a
Abl. Pl.
improb‑issim‑is
improb‑issim‑is
improb‑issim‑is