Deklination zu «indubitātus a um»

Deklination zu «indubitātus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
indubitat‑e
Adverb Komparativ
Adverb Superlativ
indubitat‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
indubitat‑us
indubitat‑a
indubitat‑um
Gen. Sg.
indubitat‑i
indubitat‑ae
indubitat‑i
Dat. Sg.
indubitat‑o
indubitat‑ae
indubitat‑o
Akk. Sg.
indubitat‑um
indubitat‑am
indubitat‑um
Abl. Sg.
indubitat‑o
indubitat‑a
indubitat‑o
Nom. Pl.
indubitat‑i
indubitat‑ae
indubitat‑a
Gen. Pl.
indubitat‑orum
indubitat‑arum
indubitat‑orum
Dat. Pl.
indubitat‑is
indubitat‑is
indubitat‑is
Akk. Pl.
indubitat‑os
indubitat‑as
indubitat‑a
Abl. Pl.
indubitat‑is
indubitat‑is
indubitat‑is