Deklination zu «impudēns impudentis»

Deklination zu «impudēns impudentis»

Adverbien

Adverb Positiv
impudenter
Adverb Komparativ
impudentius
Adverb Superlativ
impudentissime

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impudens
impudens
impudens
Gen. Sg.
impudent‑is
impudent‑is
impudent‑is
Dat. Sg.
impudent‑i
impudent‑i
impudent‑i
Akk. Sg.
impudent‑em
impudent‑em
impudens
Abl. Sg.
impudent‑i, impudente
impudent‑i, impudente
impudent‑i, impudente
Nom. Pl.
impudent‑es
impudent‑es
impudent‑ia
Gen. Pl.
impudent‑ium
impudent‑ium
impudent‑ium
Dat. Pl.
impudent‑ibus
impudent‑ibus
impudent‑ibus
Akk. Pl.
impudent‑es, impudent‑is
impudent‑es, impudent‑is
impudent‑ia
Abl. Pl.
impudent‑ibus
impudent‑ibus
impudent‑ibus

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impudent‑ior
impudent‑ior
impudent‑ius
Gen. Sg.
impudent‑ior‑is
impudent‑ior‑is
impudent‑ior‑is
Dat. Sg.
impudent‑ior‑i
impudent‑ior‑i
impudent‑ior‑i
Akk. Sg.
impudent‑ior‑em
impudent‑ior‑em
impudent‑ius
Abl. Sg.
impudent‑ior‑e
impudent‑ior‑e
impudent‑ior‑e
Nom. Pl.
impudent‑ior‑es
impudent‑ior‑es
impudent‑ior‑a
Gen. Pl.
impudent‑ior‑um
impudent‑ior‑um
impudent‑ior‑um
Dat. Pl.
impudent‑ior‑ibus
impudent‑ior‑ibus
impudent‑ior‑ibus
Akk. Pl.
impudent‑ior‑es
impudent‑ior‑es
impudent‑ior‑a
Abl. Pl.
impudent‑ior‑ibus
impudent‑ior‑ibus
impudent‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
impudent‑issim‑us
impudent‑issim‑a
impudent‑issim‑um
Gen. Sg.
impudent‑issim‑i
impudent‑issim‑ae
impudent‑issim‑i
Dat. Sg.
impudent‑issim‑o
impudent‑issim‑ae
impudent‑issim‑o
Akk. Sg.
impudent‑issim‑um
impudent‑issim‑am
impudent‑issim‑um
Abl. Sg.
impudent‑issim‑o
impudent‑issim‑a
impudent‑issim‑o
Nom. Pl.
impudent‑issim‑i
impudent‑issim‑ae
impudent‑issim‑a, inpudentissuma
Gen. Pl.
impudent‑issim‑orum
impudent‑issim‑arum
impudent‑issim‑orum
Dat. Pl.
impudent‑issim‑is
impudent‑issim‑is
impudent‑issim‑is
Akk. Pl.
impudent‑issim‑os
impudent‑issim‑as
impudent‑issim‑a, inpudentissuma
Abl. Pl.
impudent‑issim‑is
impudent‑issim‑is
impudent‑issim‑is