Konjugation zu «suppaenitēre, suppaenitet, suppaenituit,-»

Konjugation zu «suppaenitēre, suppaenitet, suppaenituit,-»

Präsensstamm Aktiv

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.	suppaenite‑t	suppaenite‑a‑t	suppaenite‑ba‑t	suppaenite‑re‑t	suppaenite‑bi‑t
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Perfektstamm Aktiv

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.	suppaenitu‑it	suppaenitu‑eri‑t	suppaenitu‑era‑t	suppaenitu‑isse‑t	suppaenitu‑erit
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Infinitive

	Akt.	Pass.
Infinitiv Präs.	suppaenitere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.