Konjugation zu «conlubēre, conlubet, conlubuit,-»

Konjugation zu «conlubēre, conlubet, conlubuit,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.
conlube‑t
conlube‑a‑t
conlube‑ba‑t
conlube‑re‑t
conlube‑bi‑t
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.

Perfektstamm Aktiv

Perf. Ind. Akt. Perf. Konj. Akt. Plusquamperf. Ind. Akt. Plusquamperf. Konj. Akt. Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
2. Pers. Sg.
3. Pers. Sg.
conlubu‑it, conlubitum
conlubu‑eri‑t
conlubu‑era‑t
conlubu‑isse‑t, conlibuisset
conlubu‑erit
1. Pers. Pl.
2. Pers. Pl.
3. Pers. Pl.
conlubuissent, collubuissent

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
conlubere
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.