Deklination zu «dissolūtus a um»

Deklination zu «dissolūtus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
dissolute
Adverb Komparativ
dissolut‑ius
Adverb Superlativ
dissolut‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dissolut‑us
dissolut‑a
dissolut‑um
Gen. Sg.
dissolut‑i
dissolut‑ae
dissolut‑i
Dat. Sg.
dissolut‑o
dissolut‑ae
dissolut‑o
Akk. Sg.
dissolut‑um
dissolut‑am
dissolut‑um
Abl. Sg.
dissolut‑o
dissolut‑a
dissolut‑o
Nom. Pl.
dissolut‑i
dissolut‑ae
dissolut‑a
Gen. Pl.
dissolut‑orum
dissolut‑arum
dissolut‑orum
Dat. Pl.
dissolut‑is
dissolut‑is
dissolut‑is
Akk. Pl.
dissolut‑os
dissolut‑as
dissolut‑a
Abl. Pl.
dissolut‑is
dissolut‑is
dissolut‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dissolut‑ior
dissolut‑ior
dissolut‑ius
Gen. Sg.
dissolut‑ior‑is
dissolut‑ior‑is
dissolut‑ior‑is
Dat. Sg.
dissolut‑ior‑i
dissolut‑ior‑i
dissolut‑ior‑i
Akk. Sg.
dissolut‑ior‑em
dissolut‑ior‑em
dissolut‑ius
Abl. Sg.
dissolut‑ior‑e
dissolut‑ior‑e
dissolut‑ior‑e
Nom. Pl.
dissolut‑ior‑es
dissolut‑ior‑es
dissolut‑ior‑a
Gen. Pl.
dissolut‑ior‑um
dissolut‑ior‑um
dissolut‑ior‑um
Dat. Pl.
dissolut‑ior‑ibus
dissolut‑ior‑ibus
dissolut‑ior‑ibus
Akk. Pl.
dissolut‑ior‑es
dissolut‑ior‑es
dissolut‑ior‑a
Abl. Pl.
dissolut‑ior‑ibus
dissolut‑ior‑ibus
dissolut‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
dissolut‑issim‑us
dissolut‑issim‑a
dissolut‑issim‑um
Gen. Sg.
dissolut‑issim‑i
dissolut‑issim‑ae
dissolut‑issim‑i
Dat. Sg.
dissolut‑issim‑o
dissolut‑issim‑ae
dissolut‑issim‑o
Akk. Sg.
dissolut‑issim‑um
dissolut‑issim‑am
dissolut‑issim‑um
Abl. Sg.
dissolut‑issim‑o
dissolut‑issim‑a
dissolut‑issim‑o
Nom. Pl.
dissolut‑issim‑i
dissolut‑issim‑ae
dissolut‑issim‑a
Gen. Pl.
dissolut‑issim‑orum
dissolut‑issim‑arum
dissolut‑issim‑orum
Dat. Pl.
dissolut‑issim‑is
dissolut‑issim‑is
dissolut‑issim‑is
Akk. Pl.
dissolut‑issim‑os
dissolut‑issim‑as
dissolut‑issim‑a
Abl. Pl.
dissolut‑issim‑is
dissolut‑issim‑is
dissolut‑issim‑is