Konjugation zu «dīlūcēscere, dīlūcēscō, dīlūxī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	dilucesc‑o	dilucesc‑a‑m	dilucesc‑eba‑m	dilucesce‑re‑m	dilucesc‑a‑m
2. Pers. Sg.	dilucesc‑i‑s	dilucesc‑a‑s	dilucesc‑eba‑s	dilucesce‑re‑s	dilucesc‑e‑s
3. Pers. Sg.	dilucesc‑i‑t	dilucesc‑a‑t	dilucesc‑eba‑t	dilucesce‑re‑t	dilucesc‑e‑t
1. Pers. Pl.	dilucesc‑i‑mus	dilucesc‑a‑mus	dilucesc‑eba‑mus	dilucesce‑re‑mus	dilucesc‑e‑mus
2. Pers. Pl.	dilucesc‑i‑tis	dilucesc‑a‑tis	dilucesc‑eba‑tis	dilucesce‑re‑tis	dilucesc‑e‑tis
3. Pers. Pl.	dilucesc‑u‑nt	dilucesc‑a‑nt	dilucesc‑eba‑nt	dilucesce‑re‑nt	dilucesc‑e‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	dilux‑i	dilux‑eri‑m	dilux‑era‑m	dilux‑isse‑m	dilux‑ero
2. Pers. Sg.	dilux‑isti	dilux‑eri‑s	dilux‑era‑s	dilux‑isse‑s	dilux‑eris
3. Pers. Sg.	dilux‑it	dilux‑eri‑t	dilux‑era‑t	dilux‑isse‑t	dilux‑erit
1. Pers. Pl.	dilux‑imus	dilux‑eri‑mus	dilux‑era‑mus	dilux‑isse‑mus	dilux‑erimus
2. Pers. Pl.	dilux‑istis	dilux‑eri‑tis	dilux‑era‑tis	dilux‑isse‑tis	dilux‑eritis
3. Pers. Pl.	dilux‑erunt, dilux‑ere	dilux‑eri‑nt	dilux‑era‑nt	dilux‑isse‑nt	dilux‑erint

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	dilucescens	dilucescens	dilucescens
Gen. Sg.	dilucescent‑is	dilucescent‑is	dilucescent‑is
Dat. Sg.	dilucescent‑i	dilucescent‑i	dilucescent‑i
Akk. Sg.	dilucescent‑em	dilucescent‑em	dilucescens
Abl. Sg.	dilucescent‑e	dilucescent‑e	dilucescent‑e
Nom. Pl.	dilucescent‑es	dilucescent‑es	dilucescent‑ia
Gen. Pl.	dilucescent‑ium	dilucescent‑ium	dilucescent‑ium
Dat. Pl.	dilucescent‑ibus	dilucescent‑ibus	dilucescent‑ibus
Akk. Pl.	dilucescent‑es, dilucescent‑is	dilucescent‑es, dilucescent‑is	dilucescent‑ia
Abl. Pl.	dilucescent‑ibus	dilucescent‑ibus	dilucescent‑ibus