Deklination zu «convīctum -ī, n»

Deklination zu «convīctum -ī, n»

Deklination

Nom. Sg.
convict‑um
Gen. Sg.
convict‑i
Dat. Sg.
convict‑o
Akk. Sg.
convict‑um
Abl. Sg.
convict‑o
Nom. Pl.
convict‑a
Gen. Pl.
convict‑orum
Dat. Pl.
convict‑is
Akk. Pl.
convict‑a
Abl. Pl.
convict‑is