Deklination zu «cōnsuētus a um»

Deklination zu «cōnsuētus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
consuete
Adverb Komparativ
consuet‑ius
Adverb Superlativ
consuet‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
consuet‑us
consuet‑a
consuet‑um
Gen. Sg.
consuet‑i
consuet‑ae
consuet‑i
Dat. Sg.
consuet‑o
consuet‑ae
consuet‑o
Akk. Sg.
consuet‑um
consuet‑am
consuet‑um
Abl. Sg.
consuet‑o
consuet‑a
consuet‑o
Nom. Pl.
consuet‑i
consuet‑ae
consuet‑a
Gen. Pl.
consuet‑orum
consuet‑arum
consuet‑orum
Dat. Pl.
consuet‑is
consuet‑is
consuet‑is
Akk. Pl.
consuet‑os
consuet‑as
consuet‑a
Abl. Pl.
consuet‑is
consuet‑is
consuet‑is

Deklination Komparativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
consuet‑ior
consuet‑ior
consuet‑ius
Gen. Sg.
consuet‑ior‑is
consuet‑ior‑is
consuet‑ior‑is
Dat. Sg.
consuet‑ior‑i
consuet‑ior‑i
consuet‑ior‑i
Akk. Sg.
consuet‑ior‑em
consuet‑ior‑em
consuet‑ius
Abl. Sg.
consuet‑ior‑e
consuet‑ior‑e
consuet‑ior‑e
Nom. Pl.
consuet‑ior‑es
consuet‑ior‑es
consuet‑ior‑a
Gen. Pl.
consuet‑ior‑um
consuet‑ior‑um
consuet‑ior‑um
Dat. Pl.
consuet‑ior‑ibus
consuet‑ior‑ibus
consuet‑ior‑ibus
Akk. Pl.
consuet‑ior‑es
consuet‑ior‑es
consuet‑ior‑a
Abl. Pl.
consuet‑ior‑ibus
consuet‑ior‑ibus
consuet‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
consuet‑issim‑us
consuet‑issim‑a
consuet‑issim‑um
Gen. Sg.
consuet‑issim‑i
consuet‑issim‑ae
consuet‑issim‑i
Dat. Sg.
consuet‑issim‑o
consuet‑issim‑ae
consuet‑issim‑o
Akk. Sg.
consuet‑issim‑um
consuet‑issim‑am
consuet‑issim‑um
Abl. Sg.
consuet‑issim‑o
consuet‑issim‑a
consuet‑issim‑o
Nom. Pl.
consuet‑issim‑i
consuet‑issim‑ae
consuet‑issim‑a
Gen. Pl.
consuet‑issim‑orum
consuet‑issim‑arum
consuet‑issim‑orum
Dat. Pl.
consuet‑issim‑is
consuet‑issim‑is
consuet‑issim‑is
Akk. Pl.
consuet‑issim‑os
consuet‑issim‑as
consuet‑issim‑a
Abl. Pl.
consuet‑issim‑is
consuet‑issim‑is
consuet‑issim‑is