Deklination zu «conquīsītus a um»

Deklination zu «conquīsītus a um»

Adverbien

Adverb Positiv
conquisite
Adverb Komparativ
Adverb Superlativ
conquisit‑issim‑e

Deklination

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
conquisit‑us
conquisit‑a
conquisit‑um
Gen. Sg.
conquisit‑i
conquisit‑ae
conquisit‑i
Dat. Sg.
conquisit‑o
conquisit‑ae
conquisit‑o
Akk. Sg.
conquisit‑um
conquisit‑am
conquisit‑um
Abl. Sg.
conquisit‑o
conquisit‑a
conquisit‑o
Nom. Pl.
conquisit‑i
conquisit‑ae
conquisit‑a
Gen. Pl.
conquisit‑orum
conquisit‑arum
conquisit‑orum
Dat. Pl.
conquisit‑is
conquisit‑is
conquisit‑is
Akk. Pl.
conquisit‑os
conquisit‑as
conquisit‑a
Abl. Pl.
conquisit‑is
conquisit‑is
conquisit‑is

Deklination Superlativ

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
conquisit‑issim‑us
conquisit‑issim‑a
conquisit‑issim‑um
Gen. Sg.
conquisit‑issim‑i
conquisit‑issim‑ae
conquisit‑issim‑i
Dat. Sg.
conquisit‑issim‑o
conquisit‑issim‑ae
conquisit‑issim‑o
Akk. Sg.
conquisit‑issim‑um
conquisit‑issim‑am
conquisit‑issim‑um
Abl. Sg.
conquisit‑issim‑o
conquisit‑issim‑a
conquisit‑issim‑o
Nom. Pl.
conquisit‑issim‑i
conquisit‑issim‑ae
conquisit‑issim‑a
Gen. Pl.
conquisit‑issim‑orum
conquisit‑issim‑arum
conquisit‑issim‑orum
Dat. Pl.
conquisit‑issim‑is
conquisit‑issim‑is
conquisit‑issim‑is
Akk. Pl.
conquisit‑issim‑os
conquisit‑issim‑as
conquisit‑issim‑a
Abl. Pl.
conquisit‑issim‑is
conquisit‑issim‑is
conquisit‑issim‑is