Konjugation zu «compūgnāre, compūgnō,-,-»

Konjugation zu «compūgnāre, compūgnō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

Präs. Ind. Akt. Präs. Konj. Akt. Imperf. Ind. Akt. Imperf. Konj. Akt. Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.
compugn‑o
compugn‑e‑m
compugna‑ba‑m
compugna‑re‑m
compugna‑b‑o
2. Pers. Sg.
compugna‑s
compugn‑e‑s
compugna‑ba‑s
compugna‑re‑s
compugna‑bi‑s
3. Pers. Sg.
compugna‑t
compugn‑e‑t
compugna‑ba‑t
compugna‑re‑t
compugna‑bi‑t
1. Pers. Pl.
compugna‑mus
compugn‑e‑mus
compugna‑ba‑mus
compugna‑re‑mus
compugna‑bi‑mus
2. Pers. Pl.
compugna‑tis
compugn‑e‑tis
compugna‑ba‑tis
compugna‑re‑tis
compugna‑bi‑tis
3. Pers. Pl.
compugna‑nt
compugn‑e‑nt
compugna‑ba‑nt
compugna‑re‑nt
compugna‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.
compugnans compugnantis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium
compugna‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum
compugna‑ndum

Imperative

Sg. Pl.
Imperativ I
compugna
compugna‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

Akt. Pass.
Infinitiv Präs.
compugnare
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

mask. fem. neutr.
Nom. Sg.
compugnans
compugnans
compugnans
Gen. Sg.
compugnant‑is
compugnant‑is
compugnant‑is
Dat. Sg.
compugnant‑i
compugnant‑i
compugnant‑i
Akk. Sg.
compugnant‑em
compugnant‑em
compugnans
Abl. Sg.
compugnant‑e
compugnant‑e
compugnant‑e
Nom. Pl.
compugnant‑es
compugnant‑es
compugnant‑ia
Gen. Pl.
compugnant‑ium
compugnant‑ium
compugnant‑ium
Dat. Pl.
compugnant‑ibus
compugnant‑ibus
compugnant‑ibus
Akk. Pl.
compugnant‑es, compugnant‑is
compugnant‑es, compugnant‑is
compugnant‑ia
Abl. Pl.
compugnant‑ibus
compugnant‑ibus
compugnant‑ibus

Gerundium

Gen.
compugna‑ndi
Dat.
compugna‑ndo
Akk.
compugna‑ndum
Abl.
compugna‑ndo