Konjugation zu «cohabitāre, cohabitō,-,-»

Konjugation zu «cohabitāre, cohabitō,-,-»

Präsensstamm Aktiv

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	cohabit‑o	cohabit‑e‑m	cohabita‑ba‑m	cohabita‑re‑m	cohabita‑b‑o
2. Pers. Sg.	cohabita‑s	cohabit‑e‑s	cohabita‑ba‑s	cohabita‑re‑s	cohabita‑bi‑s
3. Pers. Sg.	cohabita‑t	cohabit‑e‑t	cohabita‑ba‑t	cohabita‑re‑t	cohabita‑bi‑t
1. Pers. Pl.	cohabita‑mus	cohabit‑e‑mus	cohabita‑ba‑mus	cohabita‑re‑mus	cohabita‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	cohabita‑tis	cohabit‑e‑tis	cohabita‑ba‑tis	cohabita‑re‑tis	cohabita‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	cohabita‑nt	cohabit‑e‑nt	cohabita‑ba‑nt	cohabita‑re‑nt	cohabita‑bu‑nt

Verbalstämme: Nominalformen auf einen Blick

Part. Präs. Akt.	cohabitans cohabitantis
Part. Fut. Akt.
Part. Perf. Pass.
Gerundium	cohabita‑ndi ‑ndo ‑ndum ‑ndo
Gerundivum	cohabita‑ndum

Imperative

	Sg.	Pl.
Imperativ I	cohabita	cohabita‑te
Imperativ II, 2. Pers.
Imperativ II, 3. Pers.

Infinitive

	Akt.	Pass.
Infinitiv Präs.	cohabitare
Infinitiv Perf.
Infinitiv Fut.

Partizip Präsens Aktiv (PPA)

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	cohabitans	cohabitans	cohabitans
Gen. Sg.	cohabitant‑is	cohabitant‑is	cohabitant‑is
Dat. Sg.	cohabitant‑i	cohabitant‑i	cohabitant‑i
Akk. Sg.	cohabitant‑em	cohabitant‑em	cohabitans
Abl. Sg.	cohabitant‑e	cohabitant‑e	cohabitant‑e
Nom. Pl.	cohabitant‑es	cohabitant‑es	cohabitant‑ia
Gen. Pl.	cohabitant‑ium	cohabitant‑ium	cohabitant‑ium
Dat. Pl.	cohabitant‑ibus	cohabitant‑ibus	cohabitant‑ibus
Akk. Pl.	cohabitant‑es, cohabitant‑is	cohabitant‑es, cohabitant‑is	cohabitant‑ia
Abl. Pl.	cohabitant‑ibus	cohabitant‑ibus	cohabitant‑ibus

Gerundium

Gen.	cohabita‑ndi
Dat.	cohabita‑ndo
Akk.	cohabita‑ndum
Abl.	cohabita‑ndo