Deklination zu «cōgnitus a um»

Deklination zu «cōgnitus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	cognit‑e
Adverb Komparativ	cognit‑ius
Adverb Superlativ	cognit‑issim‑e

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	cognit‑us	cognit‑a	cognit‑um
Gen. Sg.	cognit‑i	cognit‑ae	cognit‑i
Dat. Sg.	cognit‑o	cognit‑ae	cognit‑o
Akk. Sg.	cognit‑um	cognit‑am	cognit‑um
Abl. Sg.	cognit‑o	cognit‑a	cognit‑o
Vok. Sg.	cognit‑e
Nom. Pl.	cognit‑i	cognit‑ae	cognit‑a
Gen. Pl.	cognit‑orum	cognit‑arum	cognit‑orum
Dat. Pl.	cognit‑is	cognit‑is	cognit‑is
Akk. Pl.	cognit‑os	cognit‑as	cognit‑a
Abl. Pl.	cognit‑is	cognit‑is	cognit‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	cognit‑ior	cognit‑ior	cognit‑ius
Gen. Sg.	cognit‑ior‑is	cognit‑ior‑is	cognit‑ior‑is
Dat. Sg.	cognit‑ior‑i	cognit‑ior‑i	cognit‑ior‑i
Akk. Sg.	cognit‑ior‑em	cognit‑ior‑em	cognit‑ius
Abl. Sg.	cognit‑ior‑e	cognit‑ior‑e	cognit‑ior‑e
Nom. Pl.	cognit‑ior‑es	cognit‑ior‑es	cognit‑ior‑a
Gen. Pl.	cognit‑ior‑um	cognit‑ior‑um	cognit‑ior‑um
Dat. Pl.	cognit‑ior‑ibus	cognit‑ior‑ibus	cognit‑ior‑ibus
Akk. Pl.	cognit‑ior‑es	cognit‑ior‑es	cognit‑ior‑a
Abl. Pl.	cognit‑ior‑ibus	cognit‑ior‑ibus	cognit‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	cognit‑issim‑us	cognit‑issim‑a	cognit‑issim‑um
Gen. Sg.	cognit‑issim‑i	cognit‑issim‑ae	cognit‑issim‑i
Dat. Sg.	cognit‑issim‑o	cognit‑issim‑ae	cognit‑issim‑o
Akk. Sg.	cognit‑issim‑um	cognit‑issim‑am	cognit‑issim‑um
Abl. Sg.	cognit‑issim‑o	cognit‑issim‑a	cognit‑issim‑o
Nom. Pl.	cognit‑issim‑i	cognit‑issim‑ae	cognit‑issim‑a
Gen. Pl.	cognit‑issim‑orum	cognit‑issim‑arum	cognit‑issim‑orum
Dat. Pl.	cognit‑issim‑is	cognit‑issim‑is	cognit‑issim‑is
Akk. Pl.	cognit‑issim‑os	cognit‑issim‑as	cognit‑issim‑a
Abl. Pl.	cognit‑issim‑is	cognit‑issim‑is	cognit‑issim‑is