Konjugation zu «rādīcāre, rādīcō, rādīcāvī,-»

	Präs. Ind. Akt.	Präs. Konj. Akt.	Imperf. Ind. Akt.	Imperf. Konj. Akt.	Fut. I Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	radic‑o	radic‑e‑m	radica‑ba‑m	radica‑re‑m	radica‑b‑o
2. Pers. Sg.	radica‑s	radic‑e‑s	radica‑ba‑s	radica‑re‑s	radica‑bi‑s
3. Pers. Sg.	radica‑t	radic‑e‑t	radica‑ba‑t	radica‑re‑t	radica‑bi‑t
1. Pers. Pl.	radica‑mus	radic‑e‑mus	radica‑ba‑mus	radica‑re‑mus	radica‑bi‑mus
2. Pers. Pl.	radica‑tis	radic‑e‑tis	radica‑ba‑tis	radica‑re‑tis	radica‑bi‑tis
3. Pers. Pl.	radica‑nt	radic‑e‑nt	radica‑ba‑nt	radica‑re‑nt	radica‑bu‑nt

	Perf. Ind. Akt.	Perf. Konj. Akt.	Plusquamperf. Ind. Akt.	Plusquamperf. Konj. Akt.	Fut. II Ind. Akt.
1. Pers. Sg.	radicav‑i	radicav‑eri‑m	radicav‑era‑m	radicav‑isse‑m	radicav‑ero
2. Pers. Sg.	radicav‑isti	radicav‑eri‑s	radicav‑era‑s	radicav‑isse‑s	radicav‑eris
3. Pers. Sg.	radicav‑it	radicav‑eri‑t	radicav‑era‑t	radicav‑isse‑t	radicav‑erit
1. Pers. Pl.	radicav‑imus	radicav‑eri‑mus	radicav‑era‑mus	radicav‑isse‑mus	radicav‑erimus
2. Pers. Pl.	radicav‑istis	radicav‑eri‑tis	radicav‑era‑tis	radicav‑isse‑tis	radicav‑eritis
3. Pers. Pl.	radicav‑erunt, radicav‑ere	radicav‑eri‑nt	radicav‑era‑nt	radicav‑isse‑nt	radicav‑erint