Deklination zu «indūtus a um»

Deklination zu «indūtus a um»

Adverbien

Adverb Positiv	indut‑e
Adverb Komparativ	indut‑ius
Adverb Superlativ	indut‑issim‑e

Deklination

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	indut‑us	indut‑a	indut‑um
Gen. Sg.	indut‑i	indut‑ae	indut‑i
Dat. Sg.	indut‑o	indut‑ae	indut‑o
Akk. Sg.	indut‑um	indut‑am	indut‑um
Abl. Sg.	indut‑o	indut‑a	indut‑o
Nom. Pl.	indut‑i	indut‑ae	indut‑a
Gen. Pl.	indut‑orum	indut‑arum	indut‑orum
Dat. Pl.	indut‑is	indut‑is	indut‑is
Akk. Pl.	indut‑os	indut‑as	indut‑a
Abl. Pl.	indut‑is	indut‑is	indut‑is

Deklination Komparativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	indut‑ior	indut‑ior	indut‑ius
Gen. Sg.	indut‑ior‑is	indut‑ior‑is	indut‑ior‑is
Dat. Sg.	indut‑ior‑i	indut‑ior‑i	indut‑ior‑i
Akk. Sg.	indut‑ior‑em	indut‑ior‑em	indut‑ius
Abl. Sg.	indut‑ior‑e	indut‑ior‑e	indut‑ior‑e
Nom. Pl.	indut‑ior‑es	indut‑ior‑es	indut‑ior‑a
Gen. Pl.	indut‑ior‑um	indut‑ior‑um	indut‑ior‑um
Dat. Pl.	indut‑ior‑ibus	indut‑ior‑ibus	indut‑ior‑ibus
Akk. Pl.	indut‑ior‑es	indut‑ior‑es	indut‑ior‑a
Abl. Pl.	indut‑ior‑ibus	indut‑ior‑ibus	indut‑ior‑ibus

Deklination Superlativ

	mask.	fem.	neutr.
Nom. Sg.	indut‑issim‑us	indut‑issim‑a	indut‑issim‑um
Gen. Sg.	indut‑issim‑i	indut‑issim‑ae	indut‑issim‑i
Dat. Sg.	indut‑issim‑o	indut‑issim‑ae	indut‑issim‑o
Akk. Sg.	indut‑issim‑um	indut‑issim‑am	indut‑issim‑um
Abl. Sg.	indut‑issim‑o	indut‑issim‑a	indut‑issim‑o
Nom. Pl.	indut‑issim‑i	indut‑issim‑ae	indut‑issim‑a
Gen. Pl.	indut‑issim‑orum	indut‑issim‑arum	indut‑issim‑orum
Dat. Pl.	indut‑issim‑is	indut‑issim‑is	indut‑issim‑is
Akk. Pl.	indut‑issim‑os	indut‑issim‑as	indut‑issim‑a
Abl. Pl.	indut‑issim‑is	indut‑issim‑is	indut‑issim‑is